Zawsze z wyprzedzeniem informowałam mamę, że potrzebuję od niej czegoś.
Robiłam to co najmniej tydzień przed tym, jak mieliśmy zostawić dziecko u mamy.
Ta zasada obowiązywała we wszystkim: zarówno gdy przygotowywaliśmy dla niej prezenty, jak i gdy wraz z bratem przywoziliśmy do niej wnuki.
Mama lubi wszystko ustalać z wyprzedzeniem, tym bardziej, że brat ma dwoje dzieci, a ja mam jedną córkę w wieku 3 lat.
Niedawno dowiedzieliśmy się z mężem, że jego brat się żeni i jesteśmy zaproszeni na ślub. Szybko zadzwoniłam do mamy, aby zapytać, czy będzie mogła zaopiekować się córką przez 3 dni.
Mama bardzo się ucieszyła, ponieważ rzadko przywoziliśmy do niej wnuczkę, w przeciwieństwie do mojego brata.
Oczywiście zadzwoniłam do niego i powiedziałam, że mama będzie opiekować się moim dzieckiem w określonym terminie. Brat powiedział, że rozumie i że teraz będzie o tym pamiętał.
Ja z kolei obiecałam mamie, że przyniosę dziecku i jej coś do jedzenia, no i smakołyki, bo mama nie może sobie pozwolić na coś niezwykłego.
Kiedy nadszedł dzień przed ślubem, wieczorem spakowałam rzeczy syna, pojechałam z nim do sklepu i udałam się do mamy.
Na podwórku usłyszałam głosy dzieci i zobaczyłam mamę z bratem. Powitał mnie, jakby nic się nie stało, i uśmiechnął się do mnie
przebiegle.
Zapytałam mamę, co się dzieje, dlaczego brat z dziećmi jest tutaj, skoro wszystko wcześniej uzgodniłam. Wtedy mama szybko zaczęła się tłumaczyć, dlaczego brat znalazł się tutaj właśnie teraz.
Nie zastanawiając się długo, powiedziałam, że nie zostawię tutaj swojego syna i zaczęłam zabierać produkty, które przyniosłam mamie.
W tym samym czasie brat powoli zaczął rozpakowywać torby, które przyniosłam, jakby były dla niego. Wtedy wzięłam wszystkie rzeczy i produkty, które przyniosłam, dziecko, które tak długo czekało na spotkanie z babcią, i pojechałam.
Dobrze, że w sąsiednim wejściu mieszkała moja matka chrzestna, która z radością zgodziła się nam pomóc.
Po tym incydencie mama dzwoniła do mnie, zapraszała do siebie, ale ja już nie miałam ochoty. Wolę poprosić kogoś z zewnątrz o pomoc, niż angażować się w intrygi własnej rodziny.