Mój brat i ja dorastaliśmy w biednej rodzinie i od dzieciństwa byliśmy przyzwyczajeni do dzielenia się wszystkim.
Jestem najstarszą siostrą, więc często dawałam Marcinowi coś lepszego, ponieważ jest najmłodszy.
Marcin zawsze chciał dobrze żyć i zdawał sobie sprawę, że nasi rodzice, którzy pracowali w fabryce, nie mogli nam zbytnio pomóc.
Dlatego mój brat wcześnie zaczął starać się zmienić swoje życie. Już podczas studiów w instytucie szukał pracy na pół etatu.
Później zaczął sprowadzać towary z Niemiec i sprzedawać je na lokalnym rynku. Na początku miał mały namiot, ale z czasem przerodziło się to w poważny biznes.
Teraz Marcin ma kilka sklepów, jeździ drogim samochodem, mieszka z żoną i synem w dużym domu w miejscowości wypoczynkowej niedaleko centrum regionu.
Jego żona Natalia nigdzie nie pracuje, zajmuje się domem. Ich syn ma teraz 15 lat, ale po urlopie macierzyńskim Natalia nigdy nie wróciła do pracy.
Ja również jestem mężatką i mamy z mężem dorosłą córkę Julię, która ma 20 lat. Jest studentką i uczy się angielskiego na uniwersytecie.
Pewnego dnia Marcin zadzwonił do mnie i zapytał, czy Julia mogłaby pomóc jego synowi w nauce angielskiego. Potrzebnych było kilka lekcji.
Julia zgodziła się, ale nie mogliśmy codziennie jeździć do domu mojego brata, ponieważ nie mieliśmy samochodu. Postanowiliśmy więc zatrzymać się u Marcina na kilka dni.
Ja planowałam zostać w jego dużym domu z sauną, a Julia planowała podszkolić swój angielski z kuzynem.
Zostaliśmy u nich przez tydzień. Przed wyjazdem podsłuchałam rozmowę mojego brata i jego żony. Marcin powiedział, że nie może nas obciążać, ale Natalia uparła się, że musimy zapłacić za pobyt.
Wyliczyła, że godzina lekcji kosztuje 150 złotych, a za siedem dni około półtora tysiąca. Porównała tę kwotę do wynajmu pokoju w ich mieście, który kosztuje tyle samo, ale za dobę.
„I posiłki też”, dodała. Podsumowując, powiedziała, że byliśmy winni pokrycie ich wydatków.
Poczułam się tak zraniona, że prawie się rozpłakałam. Miałam przy sobie tylko 2000 zł – ostatnie pieniądze przed pensją.
Kiedy byliśmy w drodze do domu mojego brata, kupiłam prezenty o wartości 1000 zł, ale teraz wydawało mi się, że to za mało.
Udając, że nic nie słyszałam, zaproponowałam bratu pieniądze przed wyjściem. Marcin chciał odmówić, ale Natalia tak na niego spojrzała, że wziął.
Tak przebiegła nasza wizyta u brata. Chyba nieprędko się z nim zobaczę.
Swoją drogą, mama wybiera się do nich na święta. Ciekawe, czy weźmie od niej pieniądze.