Nasz związek z Kubą rozwinął się bardzo szybko. Dopiero co przeprowadziłam się do tego miasta i nie miałam zamiaru z nikim romansować.
Potrzebowałam wtedy pracy i mieszkania. Skończyło się na tym, że dostałam pracę w sklepie jego mamy.
Zaproponowała mi również wynajęcie pokoju w swoim mieszkaniu. Wtedy wszystko wydawało mi się idealne. Tak poznałam Kubę, który później został moim mężem.
Od razu było widać jak bardzo kochał i był przywiązany do swojej mamy. Słuchał wszystkiego, co mu mówiła, starał się ją zadowolić i pomagać we wszystkim, nawet jeśli o to nie prosiła.
Moja babcia, kiedy byłam mała, mawiała, że sposób, w jaki mężczyzna traktuje swoją matkę, pokazuje, jak będzie zachowywał się wobec swojej żony. Słowa babci natychmiast mnie oczarowały.
Tak więc po kilku miesiącach zalotów zgodziłam się na propozycję małżeństwa Kuby. Kilka tygodni po ślubie dowiedziałam się, że spodziewam się dziecka.
Wtedy myślałam, że jestem najszczęśliwszą kobietą na świecie. Ale to był dzień, w którym wszystko zaczęło się rozpadać….
Pracowałam w sklepie mojej teściowej do samego końca. Nawet gdy do porodu został tylko tydzień, nie szukała dla mnie zastępstwa.
W rezultacie w dniu porodu zamknęłam sklep wcześniej, żeby pojechać na porodówkę.
Kiedy mama Kuby się dowiedziała, wściekła się. Przyszła na porodówkę i kazała mi się spakować i wynosić z jej domu.
Nawet nie spojrzała na swojego nowo narodzonego wnuka Pawła, podobnie jak mój mąż. Mój mąż powiedział tylko, że nie spodziewał się po mnie takiej nieodpowiedzialności.
W rezultacie przyjaciółka odebrała mnie ze szpitala. Od tamtej pory mieszkam u niej.
Od tamtego dnia minęły trzy miesiące, a ja wciąż nie mogę przeboleć tego, co się stało. Wciąż czuję się jak w koszmarze i nie mogę się obudzić. Nie wiem, jak sobie poradzę bez dochodu i własnego mieszkania z małym dzieckiem.