Moja mama jest już dość stara. Niedawno postanowiłam ją odwiedzić. Kiedy tam dotarłam, ugotowałam posiłek, posprzątałam dom.
I wtedy zauważyłam jakieś papiery na stole. Okazało się, że to testament. Nie mogłam się powstrzymać przed jego przeczytaniem.
Mama zawsze traktowała mnie i moją siostrę Natalię z taką samą troską i uwagą. Nawet nie pomyślałam, że nie wpisze mnie do testamentu.
Od dnia, w którym przeczytałam jej testament, bardzo się pokłóciłyśmy. Pomimo tego, że teraz zdaję sobie sprawę, że mama nie życzyła mi niczego złego, nadal nie mogę jej tego wybaczyć.
Z niewiadomych powodów mama postanowiła zostawić wszystko swojej młodszej córce, a mnie nie zostawić nic. Zapytałam mamę, dlaczego mi to robi, odpowiedziała, że Nadia ma ciężkie życie, a ja mam wszystko.
Rzeczywiście, mam wyższe wykształcenie, mam dobrą pracę, mój mąż też dobrze zarabia, ale i tak szkoda, że mama nie umieściła mojego nazwiska w testamencie.
Natalia nie miała szczęścia do męża, który rok temu zostawił ją z małym dzieckiem. Od tego czasu Natalia pracuje na pół etatu, żeby przeżyć.
Mama postanowiła więc zostawić jej mieszkanie i oszczędności. Jednak nadal jestem jej córką i zasługuję na jej wsparcie. Bo co?
Zwłaszcza gdyby moja siostra przyszła do mnie po pomoc, na pewno bym jej pomogła. Postanowiłam więc porozmawiać z mamą.
Po rozmowie zmieniła zdanie i ponownie napisała testament, który był przed nowym. Poprzedni testament zawierał moje imię.
Jednak w żaden sposób nie mogło to unieważnić tego, co moja mama już zrobiła. W rzeczywistości, gdybym nie zdecydował się na szczerą rozmowę z nią, nie umieściłaby mojego nazwiska w testamencie.
Boli mnie to, że mama myśli o mnie jako o kimś, kto mógłby zrobić coś złego jej bliskim. Nigdy nie dałam jej powodu, by tak o mnie myślała.
Zawsze pomagałam mamie w każdy możliwy sposób. Myślę, że to wystarczające zaufanie.
Natalia była zaskoczona, gdy dowiedziała się o testamencie. Powiedziała, że dała mi połowę wszystkiego, co mama i tak by jej zostawiła.
Rozumie też, dlaczego czuję urazę. I nadal czuję się z tym źle. Mimo że mama mnie przeprosiła, nie potrafię jej jeszcze wybaczyć.