Mój ojciec opuścił rodzinę, gdy miałam rok. Mieszkałam z mamą i babcią. Tata nigdy się nie pojawił, nie interesował się moim życiem. Byłam jedyną osobą w klasie bez ojca.
Po jakimś czasie dostałam się do gimnazjum, a potem na uniwersytet. Mama i babcia nie mogły się nacieszyć moimi sukcesami. Mój ojciec nigdy nie wrócił do domu.
Od dzieciństwa czekałam na niego, myśląc, że napisze lub zadzwoni.
Kiedy skończyłam studia, chciałam zaprosić ojca na rozdanie dyplomów. Nie było trudno znaleźć jego numer. Zadzwoniłam do niego i powiedziałam, że jestem jego córką, a on poprosił, żebym więcej do niego nie dzwoniła.
Byłam w szoku. Jak on mógł to zrobić? Czy on naprawdę w ogóle mnie nie pamięta? Babcia uspokajała mnie, żebym nie płakała, że go nie potrzebuję.
A mama powiedziała, że ojciec dokonał wyboru i muszę się z tym pogodzić. Po ukończeniu studiów znalazłam dobrą pracę i zaczęłam żyć na własny rachunek, wynajmując jednopokojowe mieszkanie. Wkrótce u mojej babci zdiagnozowano chorobę.
Wszystkie rodzinne pieniądze zostały wydane na leczenie. Musiałam wrócić do rodziców i pomóc mamie w opiece nad babcią. Ponieważ często przebywałam w domu, zostałam przeniesiona do pracy zdalnej.
W ciągu dnia pracowałam i opiekowałam się babcią, a w nocy uczyłam się programowania. Moja mama zawsze była w pracy. Pracowała jako pielęgniarka w lokalnym szpitalu i często chodziła na nocne zmiany, aby zarobić więcej pieniędzy.
Po jakimś czasie moja babcia miała operację i dostała szansę. Każdego dnia walczyła o życie. Potrzebowała jeszcze więcej pieniędzy: na wysokiej jakości jedzenie, drogie leki i wiele innych rzeczy.
Jednak moje nocne zajęcia nie poszły na marne: zaczęłam pracować w niepełnym wymiarze godzin jako programistka aplikacji z zagranicznymi specjalistami IT.
Moje dochody znacznie wzrosły i mogliśmy sobie pozwolić na opłacenie całej rehabilitacji i późniejszego leczenia babci w prywatnych szpitalach w komfortowych warunkach.
Kontynuowałam rozwój programów, wymyślając własne. A teraz moje marzenie się spełniło. Mój program otrzymał wiele pozytywnych opinii. Moje życie zmieniło się diametralnie.
Już wcześniej zarabiałam bardzo dobrze, a po wydaniu własnej aplikacji zaczęłam zarabiać jeszcze więcej.
Inspirując się moim sukcesem, zaczęłam tworzyć gry komputerowe. Po napisaniu kilku gier, które osiągnęły szczyt, zaczęłam zarabiać na życie na przyzwoitym poziomie. Moja mama i babcia były ze mnie bardzo dumne. Podarowałam im domek letniskowy i wyremontowałam ich mieszkanie. Zapomniałam myśleć o ojcu. Radziliśmy sobie bez niego.
Po jakimś czasie poznałam mojego przyszłego męża. Miał własny sklep komputerowy i zajmował się rozwojem, więc szybko się polubiliśmy i wkrótce potem wzięliśmy ślub.
Moja mama płakała ze szczęścia podczas całej uroczystości, a babcia chwaliła się, że jej wnuczka jest piękną i dobrą dziewczyną. Kiedy byłam w szóstym miesiącu ciąży, mój ojciec nagle mnie znalazł, a ja ostrożnie zapytałam go, kim jest.
Odpowiedział, że jest moim ojcem i zapytał, czy to mój dom, po czym dodał, że jest stary i ciężko mu pracować. Gwałtownie mu przerwałam i zapytałam, czego chce, nie mogę nazywać go tatą.
Sprzeciwił się, mówiąc, że muszę mu pomóc. Zapytałam go, gdzie był mój ojciec siedem lat temu, kiedy wezwałam go na ceremonię ukończenia szkoły. Gdzie był mój ojciec, kiedy cała klasa śmiała się ze mnie, że nie mam taty?
Powiedział, że moja mama i ja jesteśmy niewdzięczne. Gdyby nie on, w ogóle bym nie istniała. Mój mąż przyszedł i usłyszał mój krzyk. Widząc wysportowanego mężczyznę o wzroście ponad dwóch metrów, „ojciec” odszedł. Nigdy więcej nas nie niepokoił.
Urodził mi się syn. Moja matka i babcia wprowadziły się do nas, aby pomóc przy dziecku. Mój mąż opiekuje się synem i stara się zapewnić mu godną przyszłość. Jestem pewna, że dokonałam właściwego wyboru, a mój syn będzie miał kochającego ojca, którego tak bardzo brakowało mi w dzieciństwie.