Anna samotnie wychowywała swoich dwóch synów i tego lata postanowiła zrobić im niespodziankę — spakowała ich walizki i powiedziała, że jadą nad morze.
Dotarli tam pociągiem w nocy. Rano poszliśmy na miejscową plażę, która była pełna ludzi — tak wiele osób odpoczywało.
Dzieci piszczały z radości i natychmiast wbiegły do wody. Dla Anny morze było czymś wyjątkowym i od razu ją urzekło.
Rano odpoczywali na plaży, potem szli pod prysznic, jedli obiad, trochę odpoczywali, a wieczorem znów szli na wybrzeże — ale na wieczorny spacer.
Donald, młodszy syn, zbierał wszędzie muszelki, a Mateusz był starszy — miał już 12 lat, więc nie interesował się tym, tylko opowiadał mamie o swoich marzeniach.
Chciał nowy dres i wycieczkę do szkoły ze swoją klasą.
Matka obiecała, że jak tylko wróci znad morza, kupi mu wszystko, czego zapragnie. Anna słuchała swoich chłopców i marzyła o zwykłym kobiecym szczęściu.
Anna żyła dobrze z mężem, urodziła Mateusza, potem Donalda, a jej mąż postanowił wyjechać do pracy w Niemczech. Nigdy nie wrócił i tam został.
W końcu wysłał im trzy tysiące dolarów i kazał Annie nawet go nie szukać. Kobiecie ciężko było samej zajmować się domem, a w jej życiu nie było ojca. Jej rodzice rozwiedli się, gdy Anna była bardzo młoda. Matka powiedziała jej, że ojciec miał romans z jej najlepszą przyjaciółką, a ona nie mogła mu wybaczyć takiej zdrady.
Anna widziała też jego zdjęcie tylko raz w życiu — w marynarskim mundurze, z gęstymi czarnymi włosami i tatuażem na ramieniu z dużymi literami „MOJA ANNA — MOJE ŻYCIE”. Jej matka próbowała wyrzucić to zdjęcie, ale Anna starannie je ukryła.
Tak więc Anna spacerowała nad morzem ze swoimi dwoma synami i marzyła o mężczyźnie, który ją pokocha i zaopiekuje się jej dziećmi.
Donald poprosił ją, aby kupiła mu smakołyk, ale powiedziała, że zostało jej bardzo mało pieniędzy. Ale oczy dziecka napełniły się łzami.
Anna wzięła więc portfel i poszła kupić trochę słodyczy. Niedaleko Anna zobaczyła starszego mężczyznę trzymającego w ramionach małą dziewczynkę. Najdziwniejsze było to, że mężczyzna miał na dłoni tatuaż z napisem „MOJA ANNA — MOJE ŻYCIE”. Serce kobiety zatrzepotało i natychmiast zaczęła zgadywać, kim on jest.
Anna złapała go za rękę… Mężczyzna zapytał, co się stało. Jak to powiedzieć… – kontynuowała — po prostu jej ojciec miał taki sam tatuaż.
Mężczyzna zarumienił się lekko i powiedział, że zrobił go sobie po urodzeniu córki. Mężczyzna zaczął opowiadać smutną historię o tym, jak widział swoją córkę, gdy miała kilka miesięcy. O tym, jak ożenił się z Natalią (imię matki Anny), a potem przyjaciółka kobiety oczerniła go, ponieważ chciała ich rozdzielić. I udało jej się. Jedyne, co udało mu się zrobić, to ten tatuaż.
Anna natychmiast zrozumiała, o czym mówi i powiedziała mu, że jest jego córką. Mężczyzna mocno przytulił córkę, płakali i przytulili się ponownie. Synowie Anny podbiegli, a ona przedstawiła ich dziadkowi. Wieczorem ojciec zaprosił Annę i jej wnuki do swojego przestronnego domu i przedstawił im swoją rodzinę: miał piękną żonę, dwie córki i syna.
Anna została z ojcem przez tydzień, a przed wyjazdem dał swojej córce wiele prezentów i powiedział jej, że jest szczęśliwy, że go znalazła, powiedział mężczyzna, ocierając łzy. Poprosił Annę, aby o nim nie zapomniała i odwiedziła go.
Na pożegnanie Anna wyszeptała, że go kocha.