Do zespołu dołączyła kobieta w wieku 50 lat. Pracowała dobrze, była przyjazna i pomocna. Pracownicy zaczęli z nią rozmawiać, pytając o jej życie. Powiedziała im, że studiowała tu i tam, mieszkała tutaj, a teraz mieszka tutaj.
Dziwne było to, że historia tej kobiety przypominała bajkę o Kopciuszku: najpierw żyła w biedzie, a potem nagle przeniosła się do najbardziej prestiżowej dzielnicy. Ludzie pytali ją, czy nagle wyszła za mąż. Ale było zupełnie odwrotnie.
Lisa zostawiła swojego pierwszego męża z maszyną do pisania i synem, i nie potrzebowała niczego więcej. Wiedziała, że jest w stanie zarobić na swoje utrzymanie. Nie bała się pracy.
Jej drugi mąż był miłym, sympatycznym człowiekiem, który zaakceptował jej syna jako swojego. Ale to nie była gwiazdka z nieba: jego dochody ledwo wystarczały na życie, a Lisa pracowała dla trzech osób.
I zastanawiała się: ojciec jej męża miał kilka mieszkań i kilka działek. Dlaczego wszystko było w ruinie? Przecież można to wszystko zrobić samemu albo wynająć. I żyć długo i szczęśliwie.
Mieszkali w bardzo ciasnych warunkach: baterie nie działały, żarówki wisiały bez kloszy, nie zawsze była ciepła woda, toaleta i prysznic wymagały generalnego remontu.
Lisa oszczędzała, zbierała i dawała pieniądze na naprawy. Każdego dnia była wdzięczna za to, że ma rodzinę i dom.
Najpierw sparaliżowała starego dziadka męża. Lisa, życzliwa dusza, dała swoje oszczędności na zakup leków i zatrudnienie pielęgniarki. Teraz dziadek nie żyje, a rodzina nie ma pieniędzy.
Tak się dzieje, gdy ludzie nie mają oszczędności, chociaż w rzeczywistości są bardzo bogaci, jeśli weźmiemy pod uwagę ich nieużywane mieszkania i działki. Lisa zaciągnęła pożyczkę.
Matka jej męża poważnie zachorowała. Nie było jej od kilku lat i trzeba było spłacić długi. Ojciec męża zaczął pić „eliksir prawdy”. Ponieważ kiedy pije, „prawda” wychodzi z niego.
Lisa przyszła do bogatej rodziny ze wszystkim gotowym, przyszła z planem, nie wyszła za głodującego mężczyznę. I czeka, aż to wszystko do niej dotrze. Ale on, ojciec, napisze testament pierwszej napotkanej osobie, żeby ona, Lisa, nic nie dostała.
A mąż milczy, nie ma odwagi sprzeciwić się ojcu. Jak mogła wcześniej nie widzieć, za kogo wychodzi? Kobieta wysłuchała kilku takich koncertów, spakowała swoje rzeczy do walizki, zabrała syna. I wyjechała. Do wynajętego mieszkania.
I taka uraza ścisnęła jej klatkę piersiową, taka złość ją ogarnęła, że postanowiła, że będzie żyła dobrze, na przekór tym wszystkim, którzy uważali ją za samolubną i chciwą. Ani jeden grosz nie pójdzie na pomoc ludziom, jeśli oni tego nie docenią.
Kilka lat później jej mąż zadzwonił i powiedział, że jego ojciec zmarł, trzeba go pochować i potrzebuje pieniędzy. Lisa powiedziała mu, żeby sprzedał działkę, którą odziedziczył po matce. Mąż powiedział, że to zajmie dużo czasu, a on potrzebuje pieniędzy teraz. Po tym Lisa odłożyła słuchawkę.
Od tego dnia przestała być miła, wyrozumiała i pomagać każdemu. Ma syna, musi żyć dla niego. Sąsiedzi w domu rzucali jej ukradkowe spojrzenia: sama, z dzieckiem, w wynajmowanym mieszkaniu.
Nie jest dobrą gospodynią. Ani leniwą kobietą. Ale kiedy lepiej poznali kobietę, zaczęli się z nią przyjaźnić i bardzo pomagali jej z synem — odbierając go ze szkoły,
odrabiając z nim lekcje. Lisa była zaskoczona: otrzymała więcej ciepła od nieznajomych niż od swojej rodziny.
Uraza pchnęła kobietę do przodu. Na początku kupiła z synem małe mieszkanie i oczywiście popadła w długi. Ale potem wszystko zaczęło się poprawiać i teraz żyją w sposób, który sprawia, że ludzie im zazdroszczą.