Moje córki są teraz dorosłymi kobietami. Od dzieciństwa staram się uczyć je, by były życzliwe, współczujące i kochały swoich bliźnich.
Okazało się, że moja starsza córka posłuchała mnie i dokonała właściwego wyboru, a młodsza zrobiła odwrotnie.
Zauważyłam to od momentu, gdy poszły do szkoły. Kiedy byłam chora lub mój mąż był chory, starsza Anna robiła mi herbatę, kanapki, chodziła do sklepu i po prostu współczuła mi, ale młodsza, Kasia, mogła zająć się swoimi sprawami.
Rozumiem, że nie ma dwóch takich samych osób, ale obojętność też nie jest rozwiązaniem. Anna zawsze oszczędzała na sobie, odkładając pieniądze na prezent dla mnie lub mojego męża czy dziadków.
To było takie miłe, pamiętam komplet naczyń ze zdjęciem naszej rodziny, który dostałam od Anny na urodziny. Moja radość nie znała granic.
Lata mijały, dziewczynki dorastały. Pewnego dnia Kasia, która była na ostatnim roku studiów, przyszła do mnie i powiedziała, że się zakochała i wychodzi za mąż.
Rozumiem, że miłość i tak dalej, ale co z troską o przyszłość, ale Kasia nie słuchała mnie i powiedziała, że nie będzie pracować, będzie miała za to męża.
Postanowiłam, że nie będę jej przekonywać, tym bardziej, że bardziej martwiłam się o moją najstarszą córkę.
Ale Anna studiowała i pracowała, chciała żyć i być odpowiedzialna za siebie, a nie czekać na coś od mężczyzny.
Kiedy Anna skończyła 30 lat, wyszła za mąż. Jej mąż był prostym robotnikiem i oboje cały czas pracowali.
Anna przychodziła do mnie co tydzień i przynosiła mi prezenty, chociaż wiedziałam, że było jej ciężko, ponieważ tak ciężko pracowała.
Ale pewnego dnia Anna dostała dobrą pracę i żyli dobrze, a kiedy moja młodsza córka dowiedziała się o tym, zaczęła narzekać, że jej siostra zaczęła jeździć na fajne wakacje, a nie tylko raz w roku, w drogich ubraniach.
Uważam, że każdy zasługuje na to, na co zapracował. Powiedziałam Kasi, że nikt nie zabrania jej chodzić do pracy i zarabiać na wakacje i ubrania.