Wyszłam za mąż sześć lat temu i razem z mężem jesteśmy naprawdę szczęśliwi. To małżeństwo zostało zawarte w dojrzałym wieku, teraz mam 35 lat, a mój mąż ma 36 lat i wychowujemy trzyletnią córkę.
Kiedy się poznaliśmy, oboje z mężem mieliśmy dobrą pracę. Mieszkałam w wynajętym mieszkaniu i prowadziłam własny samochód. Mój mąż odniósł jeszcze większy sukces — udało mu się już kupić nie tylko ładny samochód, ale także jednopokojowe mieszkanie.
Po ślubie zdecydowaliśmy, że przez jakiś czas będziemy mieszkać w jego mieszkaniu i oszczędzać na większy lokal, ponieważ było oczywiste, że trudno będzie tam mieszkać z dziećmi.
Starannie zaplanowałam uroczystość weselną, postanowiłam zrobić wszystko w tym samym stylu, w eleganckiej restauracji z pięknym wystrojem i wyśmienitą muzyką.
Potem zamierzaliśmy pojechać w podróż poślubną, na przykład na Dominikanę lub na Bali.
Pewnego wieczoru usiedliśmy i postanowiliśmy podliczyć koszty wesela. Ostateczna kwota zrobiła na mnie duże wrażenie — mogliśmy spokojnie kupić trzypokojowe mieszkanie w dzielnicy mieszkalnej naszego miasta.
Wtedy stanęłam przed wyborem: własny dom czy spełnienie marzenia. Oczywiście wybrałam mieszkanie i powiedziałam o tym Szymonowi. Poparł mnie, mówiąc, że to racjonalne, ale nie powinnam też rezygnować ze świętowania.
Moglibyśmy urządzić skromne przyjęcie po urzędzie stanu cywilnego i pojechać do jego matki na miesiąc miodowy, a nie na wyspy. Ta sugestia mnie rozśmieszyła, ale nie zachowywałam się tak.
Świętowaliśmy więc i spakowaliśmy walizki, aby udać się do domu jego matki w wiosce. Ten pomysł wydawał mi się absurdalny, co mogłaby mi zaoferować zwykła wioska?
Moja teściowa jest bardzo miłą i sympatyczną kobietą, wystarczyło, że przekroczyliśmy próg domu, a tam zastawiony stół, tyle różnych domowych potraw. Spędziliśmy razem jeden wieczór, a następnego dnia zobaczyłam teściową z walizką.
Mąż kupił jej voucher do sanatorium, więc zostałyśmy w domu zupełnie same. Otworzyłam lodówkę, a tam tyle jedzenia, że starczyłoby nam na całe wakacje.
Budziliśmy się rano, jedliśmy śniadanie na zewnątrz z filiżanką pysznej kawy, potem szliśmy do lasu lub nad rzekę. Jeździliśmy na rowerach, zbieraliśmy jagody — to było takie magiczne, nigdy nie czułam się tak szczęśliwa. Nie sądzę, by wyspy mogły dać mi tyle przyjemności.
Od tego czasu minęło sześć lat, odwiedziliśmy wiele krajów, ale żaden kurort nie mógł przebić chaty mojej mamy na wsi. Lubisz odpoczywać na wsi?