Nigdy nie sądziłam, że moja córka okaże się tak niepoważna. Gdy Marta była dzieckiem, wyjeżdżałam do pracy do Niemiec.
Pracowałam tylko sezonowo, ale co roku. Pieniędzy starczało nam na przeżycie roku i nie więcej.
Kiedy moja córka dorosła, zdałam sobie sprawę, że to za mało. Wysłałam Martę na studia i wyjechałam do Włoch.
Ciężko pracowałam, oszczędzając każdy grosz. Wszystko dla mojej córki. Zdobyła wykształcenie i wyszła za mąż. Dałam jej pieniądze na wymarzony ślub.
Potem planowałam pomóc w kupnie mieszkania, ale Marta powiedziała, że potrzebują domu. Więc pracowałam i oszczędzałam.
Nie wracałam do domu zbyt często, żeby nie stracić dochodów. Marta za każdym razem narzekała przez telefon, że ledwo wiążą koniec z końcem. Kiedy urodził się mój wnuk, było jeszcze trudniej. Bardzo współczułam córce i ciągle wysyłałam pieniądze.
W tym roku postanowiłam wrócić do domu. Tak bardzo za wami tęskniłam. A moje wnuki nie są już małe, nie rozpoznają swojej babci.
Kiedy przyjechałam, dom był naprawdę elegancki. Ale uderzyło mnie, że mój zięć nie pracuje.
Zapytałam o to córkę. A ona powiedziała, że jest osobą kreatywną i nie może pracować w żadnej pracy, bo wtedy może zostać bez męża.
Świętowaliśmy Wielkanoc, wszystko poszło dobrze. Ale to, co mnie zaskoczyło, to wystawny stół, który nakryła moja córka.
Znowu czułam się jak na weselu. I wtedy Marta powiedziała mi, że potem jedziemy wszyscy w góry do domku z basenem i kadzią do relaksu.
Zdziwiona zapytałam, ile kosztuje wynajęcie takiego domku. Córka, zamiast odpowiedzieć wprost, zaczęła mnie przekomarzać. Powiedziała mi, że było drogo, ale to były wakacje!
Dosłownie zaniemówiłam, nie wiedziałam, co powiedzieć. Zdałam sobie sprawę, że wszystkie te wydatki były na mnie.
Nie miałam ochoty z nimi jechać. Odmówiłam i postanowiłam, że za trzy dni wrócę do Włoch. Ale nie wyślę więcej pieniędzy.
Niech sami myślą, jak żyć. Ja pracuję bez dnia wolnego, żeby zarobić pieniądze, a oni żyją tu, jak im się podoba, wydając moje pieniądze na rozrywkę.