Moja mama powiedziała mi, że moja siostra wychodzi za mąż w momencie, gdy przymierzałam sukienkę na wesele.
Tylko miesiąc został do naszego wesela z Damianem. Ale nawet nie wiedziałam, że moja siostra również ma plany na ślub, a potem mama powiedziała o tym.
Ale to nic wielkiego, cieszę się razem z nią, ale trudno będzie jej i mojemu ojcu zorganizować dwie imprezy na raz.
Mama trochę się waha, a ja się martwię. Moja mama powiedziała, że ona i mój ojciec naprawdę nie mogli sobie pozwolić na dwa święta, więc zdecydowali, że Elwira wyjdzie za mąż tego samego dnia co ja. I zastanawiała się, czy mi to odpowiada.
To było jak porażenie prądem. Czekałam na swój ślub dwa lata, przygotowywaliśmy się z Damianem skrupulatnie, marzyłam o idealnej uroczystości. A teraz mam dzielić ten dzień z moją siostrą?
Czy nie może poczekać rok, żeby ona i tata mogli zaoszczędzić pieniądze? Wtedy będzie mogła lepiej poznać swojego narzeczonego.
Jak długo się znają – tydzień, dwa tygodnie? Mama zmarszczyła brwi, wyraźnie rozczarowana moją odpowiedzią.
Mama powiedziała, że nie sądziła, że wychowała tak samolubną dziewczynę. Uważa, że nie chcę, aby moja siostra była szczęśliwa. Dla mojej informacji, spotykają się od półtora miesiąca.
Elwira jest zakochana, Wiktor chce się żenić, więc na co czekamy? I wszystko gotowe – sala zarezerwowana, goście ci sami. Przyniosą tylko dwie koperty zamiast jednej. Nic nie tracę, a dla mnie i ojca to duża oszczędność.
Znałam charakter matki i rozumiałam, że nie zrezygnuje ze swojego pomysłu. Nie miałam jednak pojęcia, jak powiedzieć o tym panu młodemu, że nie będziemy jedynymi gośćmi przy centralnym stole dla nowożeńców i że przyjęcie trzeba będzie dzielić z moją młodszą siostrą.
Byłam smutna przez kilka dni, dopóki Damian nie zapytał mnie wprost, co jest nie tak. Powiedziałam mu wszystko. Na początku nie uwierzył, myślał, że żartuję. Ale kiedy zdał sobie sprawę, że to prawda, też był bardzo zdenerwowany.
Zdając sobie sprawę, że moja matka już wszystko postanowiła i spodziewała się „zaoszczędzić” na naszych weselach, poszedłem do Elwiry w nadziei, że uda mi się ją przekonać, że ślub tego samego dnia to zły pomysł.
Elwira przywitała mnie chłodno, pytając o powód mojej wizyty. Mama już powiedziała, że jestem zazdrosna albo że tylko ja zasługuję na szczęście.
Co ma z tym wspólnego zazdrość? Próbuję jej tylko wytłumaczyć, że może wybrać inną datę ślubu. A ona nie chce czekać! I dlaczego miałaby czekać, skoro mi się nie podoba pomysł ogólnej uroczystości, to sama mogę przełożyć swój ślub.
Zdałam sobie sprawę, że ani moja matka, ani siostra nie zamierzają się poddać. Obie postanowiły zepsuć najważniejszy dzień w moim życiu.
W drodze do domu wracałam myślami do dzieciństwa spędzonego z siostrą. Byłyśmy w tym samym wieku, dzieliło nas tylko półtora roku. Ale ona zawsze chciała mieć wszystko, co ja.
Gdybym się sprzeciwiła, mama stanęłaby po jej stronie, a Yelvira i tak dostałaby to, czego chciała.
Ale czym innym jest oddanie ulubionej lalki czy pomoc w odrabianiu lekcji, a czym innym poddanie się w dniu ślubu, do którego tak bardzo się przygotowywałam.
Wszystko zorganizowaliśmy, wszystko załatwiliśmy. A wszystko, co musiała zrobić, to założyć sukienkę i pojawić się.
Teraz nie wiem, co robić.Czy powinienem całkowicie odwołać ślub? Po prostu złożyć podpis z Damianem w urzędzie stanu cywilnego i wyjechać gdzieś w góry.
Jak myślisz, co będzie lepsze: zgodzić się na ogólną uroczystość czy odwołać wszystko i pozwolić mojej mamie i siostrze same się tym zająć?