Mam starszego o trzy lata brata. I od dziecka czułem dużą różnicę w tym, jak ojciec traktował mnie, a jak traktował Macieja, mojego brata. Mimo że moja matka nie robiła między nami żadnych różnic.
Ale z jakiegoś powodu mój ojciec zawsze kochał Macieja bardziej niż mnie, a ja nigdy nie mogłem zrozumieć dlaczego.
Zawsze starałem się trzymać z nimi razem. Ale z jakiegoś powodu tata uważał Macieja za dojrzalszego, bardziej odpowiedzialnego i zabierał go ze sobą we wszystkie swoje sprawy.
A mnie zostawiał, jakbym był za młody. Na przykład dobrze pamiętam, jak mój ojciec i Maciej wybierali się na ryby, a ja bardzo chciałem iść z nimi.
Ale tata powiedział, że jestem za młody i będę tylko przeszkadzał. Musiałby się mną tam opiekować.Mój brat zawsze mówił, że powinienem zostać w domu i pomagać mamie, a tata go popierał. I tak było zawsze.
Domyślnie Maciej był wart czasu mojego taty, ale ja nie. Jeśli coś mi nie wychodziło za pierwszym razem, ojciec mówił, że jestem niezdarny, nieudolny i w ogóle nie w jego typie.
Ale z Maciejem potrafił cierpliwie wytłumaczyć wszystko sto razy. Przez długi czas starałem się zaskarbić sobie miłość i przychylność ojca.
Dopiero gdy stałem się dorosła i miałem własne dzieci, ta potrzeba jakby zniknęła. Z matką miałem ciepłe relacje, a z Maciejem i ojcem przez wiele lat komunikowałem się bardziej formalnie, bo po prostu taka była potrzeba.
Ale kilka lat temu sytuacja zmieniła się dramatycznie. Muszę powiedzieć, że Maciej, będąc ulubieńcem mojego ojca, zawsze mógł liczyć na jego wsparcie, także finansowe.
Dlatego przez wiele lat z rzędu po cichu próbował swoich sił w różnych dziedzinach życia. Założył taki czy inny biznes.
Maciej nie bał się ryzykować, bo wiedział, że nawet jeśli coś nie wypali, to ojciec zawsze go wesprze i znowu da mu pieniądze. A kiedy wszystkie jego biznesy upadły, jego brat wyjechał za granicę, aby tam rozpocząć kolejny dochodowy biznes.
I wtedy mój ojciec zachorował. Potrzebował poważnej opieki. Maciej nie mógł przyjechać – miał swój biznes. Tak więc przez pięć lat moja żona i ja pomagaliśmy opiekować się ojcem mojej matki.
Mój brat przyjechał w tym czasie cztery razy, za każdym razem na około tydzień. Ojciec z niecierpliwością czekał na jego przyjazd i cieszył się, że go widzi.
Mój tata był cieplejszy w stosunku do mnie niż wcześniej, ale nadal rozumiałam, że chciałby, aby Maciej był z nim w takich chwilach, a nie ja.
Łatwo więc zrozumieć, jak bardzo byłem zaskoczonу, gdy dowiedziałem się, że zgodnie z testamentem, ojciec zostawił mi większość swojego majątku.
Matka wyjaśniła mi wszystko. Moja matka powiedziała, że często z nią o mnie rozmawiał. Oczywiście byłem zadowolony, że mój ojciec, przynajmniej na łożu śmierci, zdał sobie ze wszystkiego sprawę i przeprosił mnie. Tylko mój starszy brat nie docenił tego gestu.
Przyszedł, gdy mój ojciec był już pochowany, a kiedy dowiedział się, że zostawił mi wszystko, był bardzo zły.
Mój brat krzyczał na mnie, jak mogłem go tak urządzić. Oboje wiemy, że nie mógł mnie znieść. A tu zostawił mi wszystko! Spokojnie powiedziałem mu, że wiele go ominęło, gdy był za granicą. A jeśli mój ojciec tak zdecydował, to miał swoje powody.
Ogólnie rzecz biorąc, mój brat nie wierzył, że mój ojciec chciał zostawić mi swój spadek z własnej woli. Próbował nawet naciskać na moją matkę. Ale ona powiedziała, że taka jest wola ojca. A skoro tak zdecydował, to wszystko jest w porządku.
A teraz Maciej chce iść do sądu, żeby podważyć testament. Rozumiem, że nie radzi sobie dobrze, a pieniądze ojca to jedyna rzecz, na którą może liczyć.
Smutno mi, że będę musiał pozwać własnego brata, ale myślę, że jestem na to gotowн. Mimo że mogę żyć bez pieniędzy ojca, wydaje mi się niesprawiedliwe, że mój brat mi to robi.
Nawet nie przyszedł na pogrzeb ojca, był nieobecny przez te wszystkie lata, a teraz chce zabrać cały majątek za nic. Nie ma mowy!