Jest mi bardzo przykro z powodu mojego męża, który zawsze starał się wychowywać mojego syna w taki sam sposób, jak nasze wspólne dzieci, nie robiąc między nimi żadnych różnic.
Ale mój syn wcale tego nie docenia. Zawsze robił skandale, robił rzeczy ze złości, mówił krzywdzące rzeczy mojemu mężowi, co bardzo go bolało, ale nie zmieniło jego stosunku do pasierba.
Ale mój stosunek do syna zaczął się pogarszać. Kiedy miał jeszcze osiem lat, mogłam jakoś zrzucić to wszystko na karb wieku, braku zrozumienia trudnej sytuacji, braku jakiegokolwiek doświadczenia życiowego.
Ale teraz mój syn ma osiemnaście lat i nadal zachowuje się obrzydliwie wobec mojego męża. Chociaż to on płaci teraz za edukację uniwersytecką syna.
Z moim pierwszym mężem rozwiedliśmy się, gdy mój syn miał pięć lat. Byłam zmęczona mężem uganiającym się za każdą spódniczką, zmęczona znoszeniem jego picia, braku pieniędzy i obojętnego stosunku do rodziny.
Dla mojego syna oczywiście wszystko wyglądało inaczej, co jest zrozumiałe w jego wieku. Dla niego tata był zawsze wesołym człowiekiem, który potrafił się bawić i wygłupiać, a czego więcej potrzeba dziecku?
Nie można wytłumaczyć dziecku zawiłości relacji między dorosłymi, ani faktu, że jego cenny tata nie płacił alimentów i czasami zapominał o jego urodzinach.
Podczas krótkich i rzadkich spotkań mój były mąż nadal potrafił usprawiedliwić swoje wizyty, mówiąc, że to ja zabroniłam mu często przychodzić, co było absolutnym kłamstwem.
Kiedy miałam męża, mój syn przyjął to bardzo negatywnie, chociaż wiadomość, że jego ojciec ma nową żonę, wcale go nie ekscytowała.
Mój syn natychmiast zaczął okazywać swoje negatywne nastawienie, był niegrzeczny, kłócił się, robił wszystko, by mi dopiec. Ale mój nowy mąż był cierpliwy i próbował zaprzyjaźnić się z moim synem, rozumiejąc, jak ważne to było dla mnie.
Nawet gdy mój syn był niegrzeczny, mój mąż bronił go, mówiąc, że rozumie, jak trudno jest mu zaakceptować nową osobę w rodzinie. Powiedział, że to minie z czasem.
Ale tak się nie stało, a zachowanie syna się nie zmieniło. Mimo że mój mąż zapraszał go na ryby, wspierał jego hobby i ogólnie starał się utrzymywać kontakt. Nawet narodziny naszych dwóch córek nie miały na to wpływu.
Mój syn nadal komunikował się z własnym ojcem, a on ponownie usprawiedliwiał się tym, że rzadko komunikował się z moim synem, ponieważ byłam temu przeciwna.
Zaproponowałam nawet, że zapłacę za wycieczkę do jego ojca, ale mój były mąż nie miał żadnych planów, wymyślił inne wymówki, a mój syn w nie uwierzył.
Nie mówię o aspekcie materialnym. Mój były mąż nie płacił alimentów, a ja się ich nie domagałam, ale to nie miało znaczenia. Ale pewnego dnia mój syn zapytał ojca, co mu da na urodziny, a jego ojciec powiedział, że wysłał mi pieniądze, ale nic mu nie kupiłam.
Zrobił się wtedy taki skandal. Kiedy do niego zadzwoniłam, nie podniósł słuchawki, a kiedy dodzwoniłam się z telefonu syna, udawał, że po prostu zapomniał wysłać pieniądze, chociaż miał taki zamiar. Mój były powiedział, że musiał się pomylić i powiedział, że wszystko może się zdarzyć.
A po tym wszystkim mój syn nadal wierzył swojemu ojcu i działał mojemu mężowi na nerwy. Nie wydaje się być głupim chłopcem, ale nadal nie widzi tego, co oczywiste.
Niedawno mój syn znów był niegrzeczny wobec mojego męża, a ja zdałam sobie sprawę, że nie mam już cierpliwości. Mój syn ma już osiemnaście lat, więc kazałam mu spakować swoje rzeczy i wyjechać we wszystkich czterech kierunkach. Najlepiej w stronę jego ukochanego ojca.
Poinformowałam go również, że nie będziemy płacić za jego edukację od drugiego roku studiów. Mój mąż zapłacił za jego pierwszy rok, a jeśli ta świnia nie potrafi być nawet za to wdzięczna, to niech sobie radzi sama.
Ja naprawdę chcę, żeby mój syn pojechał do własnego ojca i zobaczył, jak on się ucieszy na jego widok. Może po serii rozczarowań coś mu kliknie w głowie i przeprosi swojego męża, bo dopóki tak się nie stanie, nie chcę nawet rozmawiać z moim synem.