Moja matka jest teraz zdenerwowana, że jej synowa nie pozwala jej widywać się z wnuczką. Myślę, że opowiedziała już całemu miastu, jak zła jest jej była synowa.
Jednocześnie moja matka jakoś szybko zapomniała, kto dokładnie przyczynił się do tego rozwodu.
Oczywiście teraz bardzo wygodnie jest grać niewinną owieczkę, ale synowa nie jest głupia, rozumie, kto przyłożył rękę do jej rozwodu. A moja matka miała w tym duży udział.
Nigdy nie lubiła Lary, ponieważ matka zawsze marzyła, że jej syn poślubi córkę bogatych rodziców. Ale dlaczego córka bogatych rodziców miałaby poślubić niezłego prawnika, który zarabia 5 tysięcy miesięcznie?
Matka nigdy się nad tym nie zastanawiała. Lara jest nowicjuszką, przyjechała do naszego miasta po szkole, kiedy dostała się na uniwersytet.
Jej rodzina jest normalna, nie biedniejsza od naszej, po prostu mieszkają w innym mieście. Ale moja matka nadal nie lubiła swojej synowej.
Najpierw próbowała zakłócić ślub, a potem ciągle kapała na mózg mojemu bratu, robiąc ze wszystkiego wielkie halo.
W sumie dziwię się, że Larze starczyło cierpliwości na pięć lat. Moja mama przyjeżdżała do nich prawie codziennie, bo „ma prawo zobaczyć syna i wnuczkę”.
I podczas tych wizyt zawsze dokopywała się do porządku, zawartości lodówki i tego, jak Lara radzi sobie z dzieckiem.
I zawsze przychodziła półtorej godziny przed powrotem brata z pracy. Zanim wrócił, doprowadzała szwagierkę do szału, a potem zalewała się łzami przy synu, mówiąc, że właśnie przyszła, bo tęskniła, a szwagierka na nią krzyczała.
To było podłe i brudne, ale moja mama nie widziała w tym nic złego. Mówiłam bratu, że powinien zganić matkę, ale on powtarzał, że to moja matka, ona się obrazi. W tym roku moja mama straciła strach.
Zaczęła zachęcać mojego brata do myślenia, że jego żona go zdradza. Nie powiedziała tego wprost, ale doprowadziła go do takiego wniosku.
Wszystkie te rozmowy „dlaczego moja synowa zmieniła fryzurę, dlaczego nosi teraz makijaż, czy zaktualizowała swoją garderobę, komu próbuje się przypodobać?” trwały przez długi czas.
Lara faktycznie zaczęła chodzić na siłownię, zmieniła fryzurę i garderobę. Ale wyjaśnienie jest bardzo proste: w końcu wyszła z urlopu macierzyńskiego. Odpowiedź jest oczywista.
Ale mój brat zaczął słuchać mamy i dawać żonie w kość. Kłócili się przez długi czas, aż w końcu się rozwiedli. To naturalne zakończenie.
Lara zabrała córkę, rzuciła pracę i wróciła do rodzinnego miasta. Brat nie ma teraz słów, a matka skarży się wszystkim, że nie może widywać się z wnuczką.
Matka już kilka razy prosiła o wizytę, aby zobaczyć dziecko, ale została grzecznie odesłana. Lara również nie spieszy się z przywiezieniem dziecka.
Doskonale ją rozumiem. Nic nie mówię ani matce, ani bratu. Mój brat sam musi sobie poradzić z tą całą sytuacją. A mama nie ma na kogo zrzucić winy, tylko na siebie.